sigur ros kafası

söyleyeyim;

zaten Sigur Ros konseri park orman'da hiç güzel olmazdı;

 mesela Rumeli Feneri çok uygun tam karadenizin başladığı yer; üfff acayip yakışır bidaha gelecek olurlarsa düşünülsün derim valla bak!

Bir dize takılır aklına, sonra bütün günün şiirle geçer...

Sabah 6:38 ne ayaksın sen gözlerim?

“Gözlerim sevgilim dehşetli ağrıyor…”

Daha birkaç saat olmuş oysa başucu lambamı kapatalı, bu dize son okuduğum kitaptan bile değil;

yıllaaar önce indirimli kitaplar rafından bulduğum incecik bir şiir kitabından…

Şöyle devam ediyor olsa gerek birkaç dize sonrası

“Tut gözlerimden sabah büyüsün.”

Üşenme kalk bul çıkar o kitabı.

Sabah 6:44

Yapılacak daha iyi bir işin mi var?

Bir dize bütün akışı değiştirir bir günde…

Leyla Şahin

Sevdiğim Leyla Şahin nemli sabaha ne güzel yakışır…

Çay gibi

Gözlerim sevgilim o kadar da ağrımıyor şimdi hem.

Şiir güne nasıl yayılır?

Sis gibi…

Çay da çay olacak ama…

“bir kuş çoğalıyor havada

gözlerim taştı gözlerim”

Leyla Şahin;  sahi deden de mi şairdi senin?

Öyleydi değil mi?

En güzel çiçeklere su verirken düşünülür bir dize üzerine,

İnce belliden bir yudum alınır

Bir iki volta atılır,

Bir sandalye çekilir pencerenin önüne…

“bir gemi getirdim kapına: birlikte gidelim.

sen içli, uzun geceli kadınlar için yaratılmışsın,

uzun sabahlar için

buğday tarlaları, usulbaşlı geyikler, yollar için...

göğsüne düşür beni: yeryüzünün şarkılarını dinleyeyim orada…”

bir şiir kitabını öyle eline alıp okumaz insan sayfa sayfa,  şiir okunmaz karıştırılır.

Şiir karıştırır insanı zira…

Şiir sabahı uzatır, çayı karartır, yüzünü aydınlatır, güneşi çağırır…

Güneş illa icabet edecek diye bir şey yok tabi…

Limon sarısı begonya da nasıl güzel açmış.

11:42

Zeytinyağlı fasülye yapsam mı bugün?

Neden olmasın? Olur.

fasülyeleri yıkarken;

“su avaredir

güneş yağıyor gökten

su avaredir

halk için şiir yazmak istiyorum”

dizeleri aklımda…

Leyla Şahin;  Halk Tv’yi açalım, ajansı alalım biraz…

Bir iki direniş fotosu görelim,  gönüllü seti reklamına milyon bilmem kaçıncı kez gülelim kıs kıs…

Biraz sürer bu ayıklama işi, fasülye biraz kılçıklı ama taze çok.

“çocuklarımıza kıyıyorlar kitaplarımıza günlerimize

böyle giderse bir değeri kalmaz ölümün bile

hemen şimdi gel !

o dağlardan gelen gemiler bacaları beyaz dumanı mavi

bir ovada yaslanır bir gülün göğsüne

elimdeki yağmur suya düşer ıslanır

                      gel

ben senin gözlerinde bir sabahım, gitmem

                     gel”

aynen öyle oluyor Leyla Şahin; aynen dediğin gibi…

kapat televizyonu.

bügün güneş nazlı, yine de biraz hava almalı sahile inip…

“bana kendini söylememiştin, bir ev

pencereden bakıyordu  -atlasa oradan

düşerdi –kimin yalnızlığına

yaramızdan gencidik ozaman

bir tren geçiyordu her sabah

kalbin dünyaya sığmadığı yerden

yol kadar gencidik o zaman”

hava çok nemli bugünlerde çamaşırlar tam kurumamış

biraz daha dursun dönünce toplarım.

Kapıdan çıkarken;

“sessiz harfler gibiydi ağaç

dalgınlık açıyordu bir daldan

bir dala geçerken akşam

ev kadar gencidik o zaman”

Yağmur yağabilir gibi, ince bir yağmurluğum vardı nereye koymuştum?

Buldum.

Saat 13:13

Vay uğursuz saat…

“bahçelerin gölgesinde kuşu

bir düş gibi kollayan ağacın

kederinde sesinde bekledim

ayın kandili bitti

tütünüm bitti gelmedin”

Leyla Şahin; bırak sen de sigarayı artık…

Napolyon kiraza takıl valla!

Böyle havadan bir para gelirse sahildeki bütün banklara sırt minderi yaptırıp bağışlayacağım,

Niyetim  bu.

Allam bi de bana bu aylak günü bağışladığın için çok sağol

Makbule geçti ne diyim?

Leyla Şahin;

Sana ne diyim?

Bişey demiyeyim.

“-yolculukların sonu var mı?- / son yolculuk aşk: yıkar gider boynunu,/ ardında ince bir rüzgâr bırakarak”

Saat 15:52

Bu saatten sonra çıkacak güneşten bi hayır gelmez zaten…

akşama mis gibi taze fasülye...

enfes ama çok hüzünlü yahu!