gökyüzünün altında gevşemiş onun bunun üzerine kafa yorup duruyor. Emeğin doğasını düşünüyor. Avareliğin doğasını ve göğün kendisini. Kocaman dalga dalga bulutlar yere o kadar yakın duruyorlar ki, insanın kement atıp birini tutası geliyor.- ister başının altına yastık yap ister midene indir. Bir tabak bol sulu fasülyeyi kocaman bir parça bulut etiyle götür, sonra da biraz kestirmek üzere uzan. Ne hayat ama! (hayalperestler- Patti Smith)
ilk olarak;
woody baba'nın son filmi
Joaquin Phoenix ve Emma Stone'lu Irrational Man bi eksik olmuş.
bişey var
karakterler mi birbirine ısınamamış; senaryodan mı hoşlanmamışlar; para mı az gelmiş...
aslında kısa film de olurmuş; ya da biraz daha uzatıp iki film mi çekilseymiş bilemedim; karar veremedim.
ama bi tutukluk var.
ama ne olursa olsun Woody Allen Woody Allen'dır.
mevzu ayrı keyiflendirdi, Onur Tukel hem yönetmen hem oyuncu olarak ayrı keyiflendirdi. Her ne kadar Amerika'da büyümüş ve yaşıyor olsa da Türk olması ve görünmesi ve kökünü bu kadar sağlam ifade edebilmesi, tutarlılığı ayrı keyiflendirdi...
yani diyeceğim o ki;
pazar günü öğleden sonra acayip iyi gider!
tam iki saat kaldı. iki saat sonra 24 saattir sigara içmemiş bir insan olacağım;
"insan" burada kilit kelime.
çünkü bu süre zarfında inanın ne bir sinir krizi, ne bir şirretlik, ne bir çatışma...
neyse şöyle söyleyeyim, son sigarayı içtikten sonra (ah! dün gibi hatırlıyorum);
evet hemen 20 dakika sonra, kan basıncı normale dönüp kalp atışları yavaşlıyormuş; el ve ayaklar ısınırmış;
bu 20 dakikaya fazla takılmamak lazım, önemli olan ilk 8 saat...
kandaki karbonmonoksit seviyesi normale dönüyor ve oksijen seviyesi yükseliyor. ilk sekiz saati geçirince kendinizi temiz havaya çıkarın biraz nefes alın ciğerlerin kapasitesini zorlayın diyorlar; bu arada ilk sekiz saat içinde en az 18 tane craving geliyor...üff acayip yokluyor yani...
bir şişe şarap işe yarayabilir;
ben bu 8 saatin en azından 6'sını uykuda geçirdim...yani gece bırakmak mantıklı olabilir.
bugünü de yatakta geçirdim. müzik dinleyip, film seyredip, blog okudum (depresif olmayanları- en çok olağanüstü sıradana takıldım; bir de siminya'ya tabi.)
Emre'yi evden gönderemiyorum ama odadan atmayı başardım...bu sayede vukuatsız geçirdik bu günü diyebilirim.
cravingler azaldı gibi. yarın daha önemli bir gün; yarın bu saatlerde koku alma ve tat alma duyularımda değişiklik olacakmış; sinir uçlarımdaki hasar tamir olmaya başlayacakmış, sinir uçlarımda hasar oluğunun farkında bile değildim.
yarını da atlatırsam işim kolaylaşacak, bir tek derbiden korkuyorum, yani derbiden sonra mı bırakmaya kalksaydım şu sigarayı diyip duruyorum kendime...
filmi de seyrettim, sıradan bir rom-com; başındaki kadın erkek diyaloğu olmasa woody allen filmi bile demem.
"sevişirken ölümü unutmak ya da ölüm korkusunu unutturan sevişme" beni biraz etkilemiş olabilir.
ama söyleyeyim o kız puppy bakışlı owen wilson'ı iki günde oklavayla kovalar...
ama bu Angus nasıl bir adamdır?
bu nasıl hisli bir erkek sesidir?
tom york vardı bir de...yok yok bu Angus başka...
bugün önümüzdeki 10 saat boyunca yapacak daha iyi bir şeyi olan var mı acaba?
güneşli bir gün için ölebilirim...
- filmimi çekmişler, charlize theoron'u oynatmışlar bozuldum. Natalie'yi tercih ederdim.
- derbiye 3 gün kaldı.
- Tutturdular, Woody Allen'ın, Van gogh tablosunda yürüyen Owen Wilson'lu, paris filmini seyret diye...
- yani on tane film olsa 9. sıraya filan koyarım woody allen'ı. Yani woody allen sevmem de diyemiyorum ne haddime, ayrıca seyrettiğim her filmini de gayet... neyse yine de bir şey var woody allen diyince yüzümü buruşturan...
sonra da bir "aaaa cık cık cık.. nasıl sevmezsin woody allen'ı? neden??" tepkisi geliyor.
"ne bileyim, yani bilemiyorum gerçekten , henüz kendim de bilemiyorum yani, üzerine de çok kafa yormadım hani..."
boş boş bir insanım, ne sevdiğini bilen, ne sevmediğini bilen, hiç bir şeyin önünü arkasını düşünmeyen (bu da emrenin lafı) hep bir "ayıkla pirincin taşını" durumu var benim hayatımda...
ama bu istanbul'da herkes sorgu sualci...ne çok konuşkan bir milletiz..duramıyoruz.. herkes herkesin herşeyle ilgili ne düşündüğünü, ve niye öyle düşündüğünü bilmek istiyor...böylesi diyaloglarda ben se hep kendimi suçlu hissediyorum sonunda..
