çok güzel canavarlı klip

Ruhu şad olsun!

driva man

gizli şeyler, 1908

yaptıklarımdan ve söylediklerimden 

kimse tanımaya çalışmasın beni.

Bir engel vardı eylemlerimi ve yaşayışımı bozup değiştiren.

Bir engel,

ben konuşmaya başlayınca

beni susturuveren.

En belirsiz davranışlarımla

En üstü kapalı yazılarımdan-

ancak bunlardan anlayabilirler beni.

Ama belki de değmez bunca sıkıntıya,

bunca çabaya benim olduğumu anlamaya.

Gelecekte , daha kusursuz bir toplumda,

tıpkı bana benzer bir başkası

elbette çıkar ve yaşar özgürce istediği gibi.

kavafis- Cevat Çapan çevirisiyle.

ithaka

ithaka'ya doğru yola çıktığın zaman,

dile ki uzun sürsün yolculuğun,

serüven dolu, bilgi dolu olsun.

Ne Lestrigonlardan kork,

ne Kikloplardan, ne de öfkeli Poseidon'dan.

Bunlardan hiçbiri çıkmaz karşına,

düşlerin yüceyse, gövdeni ve ruhunu

ince bir heyecan sarmışsa eğer.

Ne Lestrigonlara rastlarsın,ne Kikoloplara, 

ne azgın Poseidon'a,

onları sen kendi ruhunda taşımadıkça,

kendi ruhun onları dikmedikçe karşına.

Dile ki uzun sürsün yolun.

Nice yaz sabahları olsun,

eşsiz bir sevinç ve mutluluk içinde

önceden hiç görmediğin limanlara girdiğin!

Durup Fenike'nin çarşılarında

eşi benzeri olmayan mallar al.

sedefle mercan,abanozla kehribar,

ve her türlü başdöndürücü kokulardan al alabildiğin kadar;

nice Mısır şehirlerine uğra,

ne öğrenebilirsen öğrenmeye bak bilgelerinden.

hiç aklından çıkarma İthaka'yı.

Oraya varmak senin başlıca yazgın.

Ama yolculuğu tez bitirmeye kalkma sakın.

Varsın yıllarca sürsün, daha iyi;

sonunda kocamış biri olarak demir at adana,

yol boyunca kazandığın bunca şeyle zengin,

İthaka'nın sana zenginlik vermesini ummadan.

Sana bu güzel yolculuğu verdi ithaka.

O olmasaydı, yola hiç çıkmayacaktın.

ama sana verecek birşey yok bundan başka.

Onu yoksul buluyorsan, aklanmış sanma kendini.

Geçtiğin bunca deneyden sonra 

öyle bilgeleştin ki,

Artık elbet biliyorsundur ne anlama geldiğini İthakaların.

(Kavafis- Cevat Çapan çevirisiyle)

Kavafis de tokat gibi çarpıyor yüzümüze bu gece Leyla Erbil gibi, ve yüzümüz adam oluyor...

korku kuşku içinde ,

aklımız karışık,

bakışlarımız şaşkın,

bir çıkış yolu bulmaya çabalıyoruz

kendimizi korumak için bizi tehdit eden 

o korkunç tehlikeden. 

ama yanılıyormuşuz,

böyle bir tehlike yokmuş bizi bekleyen;

doğru değilmiş bize gelen haberler

(ya iyi duymamışız, ya da yanlış anlamışız).

Birden, hiç beklemediğimiz bir başka felaket

hiç acımasızca çullandı üstümüze

ve hazırlıksız yakaladığı için de 

sürükleyip götürüyor bizi katıp önüne.

(Kavafis - Cevat Çapan çevirisiyle)

intense photography diye bişey var ve bu kadın...

    diana kunst bunun en iyi örneklerini veriyor...

anlatıp duruyorsun önemsiz küçük hayatını, asıl anlatmak istediğin bunlar mı,,,çocukluğundan bu yana ucu bucağı bilinmeyen bir sökük,,, her vakit geliyor sana bu zorba bilinç,,, duvar figürlerinin ilkel gölgeleri,,, o saklı şeyi o güne değinbilincin sakladığı fora edebilecek misin,,,dayanamadığın şeyi,,, nedir o şey,,, bilemediğin,,, aradığın hep,,,bir gemide olsaydın şu an,,, güvertede rüzgara karşı giden bir geminin güvertesinde denizcilerin tutkulu kaba şarkısı rüzgara karışsaydı,,, ahh açık denizler sonsuzca,,,"gözyaşlarımla kabarıyor okyanus" tuzlu su sağanağıyla yıkanan yüzün gökyüzüne dönük yıldızlarla konuşarak birden at-saydın fışırdayan sulara kendini pervanenin çevresinde köpüren beyaz maviliğe,,, yapamazsın. (Leyla Erbil- Kalan) 

bu kafalardayım

http://photographicworksofthedrifter.blogspot.com/2012/11/matruska-cinayeti.html

çok güzel cover

Katy perry'den, kendisini hiç tanımadığım halde hiç hoşlanmıyorum. O Zoey Deschanel denen kadını da , aslında pek çok konuda fevkalade yetenekli olmasına rağmen sırf katy perry'e benzediği için hiç sevmiyorum. Angus'un ablası -(ya da kardeşi ama bence ablası gibi duruyo - çünkü kalbimde angus, tüm o saçına sakalına rağmen hep küçük bi kardeş olarak kalacak-) olan bu kadını, yani Julia Stone'u sırf bu şarkıyı söylerken (ki sırf bu şarkıyı böyle söylüyor olması da yeterliydi aslında.) tam o "you'd better shape up dediği andaki yanağını şişirip suratına o süper sevimli ifadeyi -işte seyrederseniz göreceksiniz- yerleştirdiği için hayatım boyunca seveceğim.

haa bi de bu inforraphic'i buldum çok güldüm.

faking jazz together

Connan Mockasin | Faking Jazz Together from DIVISION on Vimeo.

ufff!!!

Nike Savvas'ın "atomic: full of love , full of wonder" adını verdiği bu  (şey diyeceğim artık bu neyse muazzam bişey çünkü) şeyi çook görmek istiyorum yakından hatta tam da resimdeki kızın durduğu yerde durmak istiyorum. ve bunu yapamayacağım için de bütün gün mızmızlık yapıp somurtucam ve etrafımdakileri mutsuz edicem. öyle yani. 

I see the things that you don't see and that is blue blue black and dylan

bi de taze sonbahar fotoları...

Başka Haber: Taksim'i Seven Nöbete: Taksim Yayalaştırma Projesi Pazar Günü Protesto Edilecek

Başka Haber: Taksim'i Seven Nöbete: Taksim Yayalaştırma Projesi Pazar Günü Protesto Edilecek

"hürrem yaptırmıştır, turgut'un süleyman'da gözü vardıysa demek ki" diye twit atan arkadaş bu mevsimde hangi üzüme düştüyse ben de aynından istiyorum.

cuma kafası

şahane graffiti yapmışlar şişhane'de...

Şişhane'deki otoparkın girişindeki binanın duvarının tamamını kaplayan bu şahane graffitiyi ben bugün fotoğrafladım, Eylül sonu yapmışlar,  ama çok güzel olmuş. Üstelik big chefs'in karşısındaki ara sokaktaki muhteşem graffitinin akıbetine uğramayacak çünkü belediye tabelayı çakmış duvara... Amerikan Konsolosluğu ve Beyoğlu belediyesi işbirliğiyle diye yazıyor son fotoğrafın sağ alt köşesinde göreceksiniz. Keşke şehrin diğer yerlerindeki sokak resimlerine de aynı duyarlılığı gösterse belediyeler; ben biliyorum pek çoğunu duvarı kirletiyor diye boyuyorlar üzerine olur olmaz afişler yapıştırıyorlar, canım acıyor. Mesela Brezilya'lı (artık ünlü diyeceğm, konuyla ilgili olanlar adını biliyorlardır zira) ETHOS'un İstanbul'da bu duvarı boyadığıyla ilgili bir post'a denk geldim yabancı bir kültür portalında...Bu sokağın nerde olduğunu bilmiyorum, silinmeden gidip görsem diyorum ama haberde adres vermemişler tabi...allahtan resimde, yan binada satılık ilanı gözüme çarptı.  Orada bir telefon numarası var, arayıp soruciim adresi...

çok güzel şiir kitabı, 'sincabın sakladığı sözcükler'

doğumda ilk viyaklama
tindeki ışığı yakar
ölümde son iç çekiş
gerçekliği anlatır.
Fakirlik hiç güzel değil,
zenginlik de öyle!


CREDO
Kabul ediyorum
daha yaşlı olduğumu
daha genç olanlardan
sanırım buna
boyun eğmek gerekiyor zamanla-
daha genç olduğumu da
kabul ediyorum
daha yaşlı olanlardan
ama sanki hep öyleydim ben
bildim bileli



bırak otursun masada o tahtakurusu
görmemiş gibi davran.

(bu da kendine yazığı şiir, bayıldım tabi ben, ayrıca kendine şiir yazan insanlara hep bayılmışımdır.)

LAUGESEN şair değildir
diye yazdılar otuz yıl önce
şimdi de
LAUGESEN oyun yazarı değildir
diye yazıyorlar
elbette hakları var
LAUGESEN hiç birşey değildir.
şair ya da oyun yazarı olmadan
Danimarka Akademisi'nin
üyesi olabildiğine göre
niçin başka bir şey olsun ki
turnayı gözünden vurmuştur LAUGESEN
işte o kadar
(hem de saçmasız fişekle
ondan başka türlüsü yok çünkü)
uslu bir delikanlı olduğu için
ancak gerekeni yapar LAUGESEN
ve dünyanın hiçbirzaman
istediği gibiolmayacağını
iyi bildiğinden
hiçbirşeyi de iplemez
görebildiğini görmüş
yapabildiğini yapmıştır çünkü
ve onun yaşındakilerin bildiği gibi
LAUGESEN de bilir ki
işemek zordur aşağıdan
kendi gömüt taşına
hele bir de LAUGESEN yazılıysa
o taşın üstünde
so what.

Mouse on Mars @ Babylon

Mouse on Mars,
babylon'da. cmts.
uuu baby!

yav az önce Sinan Engin şöyle bir cümle kurdu televizyonda :

"Alex Fenerbahçe'nin başında demokrasinin kılıcı gibi... falan filan falan filan.." 

dengemi kaybettim gülerken.

                         bu sergi istanbul'da olsaydı gidip bi bakardım kesin. bence iyi fikir. 

mesela :

Sırf bu sergi için de Filipinlere gidilmez tabii...

yes sir!

efsane şarkı, efsane klip...
tuhaflıklar silsilesi, başta koşarak bir odadan diğer odaya geçen kadın? fondaki koccaman kırmızı gül? aman allam...
ama siyahlı kadın şarkıyı söylerken ve beyazlı kadın şarkıyı söylemediği halde müthiş bir uyumla dans ederken, (bugi yaparken) gözlerimi alamıyorum onlardan... bi de nakarat sonunda all night long derken yaptıkları boksör vuruşu hareketi çok sevimli...   

geceden beri yağmur dinmedi.
karadeniz çakıp duruyor karşımda.
adamın biri sürekli bu şarkıyı söylüyor!

kadının biri hiç çıkmayacak yataktan bugün.

şimdi bir parov stelar gitmez mi?

pazar gecesi billie&louis kafası

Nomen'in Kapitalizmin Soytarısı yazısı'na yan okuma :

Nomen’in Eski Tas Blogundan nefis bir animasyon ve nefis bir yazı daha… Şaka maka müdavimi olduğum blogunda yorum kısmı açık olmadığı için ve zaten birazdan yazacağım yorum mahiyetindeki yazı da biraz uzun olacağı için kendi bloğumda paylaşmak istedim.

Önce linki vereyim zira onun bloğuna uğramadan bu yazıyı okumanızın hiçbir anlamı olmayacaktır.

http://eski-tas.blogspot.com/2012/10/kapitalizmin-soytarisi.html

Tamam mı okudunuz mu, animasyonu da seyrettiniz mi?

Çok iyi…

Şimdi gelelim bu mevzu üzerine düşünürken atlamamamız gereken further reading kısmına… Tabiki Jean Baudrillard’ın Tüketim Toplumu’ndan bahsediyorum.

Dostoyevski’nin Yeraltından Notları’ından bir alıntıyla açılış yapıyor Baudrillard;

Bütün maddi tatminleri sağlayın ona, öyle ki uyumak, çörek yemek ve dünya tarihini sürdürmeyi dert edinmekten başka yapacak birşeyi kalmasın; yer yüzünün tüm mallarına boğun ve saç diplerine kadar mutluluğa gömün; bu mutluluğun yüzeyine  küçük kabarcıklar çıkacaktır, suyun üzerinde olduğu gibi.

Tüketimin Toplumsal Mantığı bölümünde Baudrillard şöyle diyor: İhtiyaçlar üzerine her söylem naif bir antropolojiye dayanır: Mutluluğa duyulan doğal eğilim antropolojisi…reklamların arkasında parlak harflerle yazılan mutluluk, tüketim toplumunun mutlak göndergesidir…mutluluğun ölçülebilir olması gerekir.Demokratik toplumların her zaman daha fazla toplumsal yazgıların ortadan kaldırılması ve tüm kaderlerin eşitlenmesi olarak, refaha eğilimi olduğunu daha önceden saptamış olan Tocqueville’in dediği gibibu mutluluğun nesneler göstergeler, konfor aracılığıyla ölçülebilirrefah olması gerekir. Bütünsel ya da iç haz olarak mutluluk, başkalarının ya da bizim gözümüzde kendisini bağımsız kılabilecek göstergelerden bağımsız olan ve kanıtlara ihtiyaç duymayan bu mutluluk, tüketim idealinden hemen dışlanır.

Popovic’e dönersek smiley ekranların işlevini çakozluyoruz hemen.

Bir de Levi Straus’un ilkesi var,  Baudrillard şöyle açıklıyor: Tüketime toplumsal olgu niteliğini kazandıran , doğal olanı (tatmin, haz)muhafaza etmesi değil, doğadan koparken izlediği temel yoldur. Tüketim sitemi …ihtiyaca ve hazza değil, bir göstergeler ve farklar koduna yaslanır.

Popovic’e yeniden dönelim o zaman, Palyaço niye palyaço?

Baudrillard’ın bölüm başlığı niye “Fun-system ya da haz zorlaması” ise ondan.

Şöyle diyor bu bölümde: Tüketimin ilkesinin ve erekselliğinin haz olmadığının en iyi kanıtlarından biri, bugün hazzın bir zorlama olması ve hak ya da zevk olarak değil, ama yurttaşlık görevi olarak kurumsallaşmış olmasıdır. (Tam da Nomen’in söylediği gibi.)  Tüketici insan kendisini haz almak zorunda olan şey olarak bir haz ve tatmin işletmesi olarak düşünür. Mutlu, aşık, övgüye boğan/boğulan, baştan çıkaran/çıkarılan, katılımcı, keyifli ve dinamik olmak zorunda olan olarak.

Animasyondaki kervanın izlediği yol boyunca ordan burdan düşen / çıkan malların sepete gelişigüzel atılması Riesman’ın  “Objectless craving” kavramına gönderme sanki. Yani Nesne istifçiliğinin nesnesi yoktur diyor. Nesne ve hazza yönelikmiş gibi görünen tüketim davranışları aslında tamamıyla başka amaçlara yanıt verir.

Bir detay daha var Popovic’in toplum dışı adamının kervanın peşine takılması tam olarak toplumun tamamını uyandırmaya çalışması olmayabilir. Zira sadece kadınlarla ilgileniyor. Yani kendine eş arıyor.

Şöyle diyor Baudrillard:

Evlilik kuralları toplumsal grup içerisinde kadınların dolaşımını güvence altına alma, yani biyolojik kökenli bir kan bağı ilişkileri sisteminin yerine sosyolojik bir ittifak sistemi yerleştirme biçimlerini temsil ederler. Böylece evlilik kuralları ve akrabalık sistemleri bir tür dil gibi, yani bireyler ve gruplar arasında belli bir iletişim tipini güvence altına almaya adanmış bir işlemler bütünü gibi düşünülebilir

….

Hiç kuşkusuz mallar üretilirken bu kadınlar için söz konusu değildir ve mallar sözcüklerden farklı şekilde üretilir.

Dolayısıyla Popoviç’in adamın kendi ittifakını kurmak için kadının ekranını sökmesi, onu farklı bir iletişim sisteminin olabileceğine ikna etmesi gerekiyordu. İşte zor olan bu girişimdir. günümüzde tanık olduğumuz dişil modelin tüm tüketim alanına yayılmasıdır. Çünküüü, kadının sürekli göz ucuyla takip edilmesi ve ivedilikle müdahale edilmesi ve başının mütemadiyen okşanması gerekir… Bu okşama işini bıkmadan sıkılmadan üstlenense kapitalizmin soytarısıdır.  Onun için She Who Measures ismini daha çok tuttum ben.  

Bu arada 

Mayer tarafından yazılmış önsözün son cümlesi şöyle; “Genç kuşak Tüketim Toplumu’nu titizlikle okumalıdır.  Söz konusu kitap, belki de kitle iletişim araçları ve özellikle de televizyon tarafından aşırı şekilde desteklenen nesne bolluğunun korkutucu yada edepsiz bu dünyasını , bizi hepimizi tehdit eden bu dünyayı parçalama uğraşına katkıda bulunacak.”

Nomen’e teşekkür ediyor beyin açıcı, bilgi tazeleyici paylaşımlarının devamını diliyorum.