dün dünya dans günüymüş ne saçma değil mi?

günün şarkısı; Clarao de Lua - Roseaux feat. Aloe Blacc/ Clément PETIT (arranger-cello)

Bu günün şarkısı

                                            https://m.youtube.com/watch?v=kbialNJT69k

köprü çoban ve bir uzlaşma hikayesi

Rönesansla ilgili hep şöyle derler ya;

Ortaçağ ile modern tarih arasındaki köprüdür rönesans;

doğruymuş

Ortaçağ sanatı ile modern sanat arasında bir köprü var; ve o köprüden geçen toskanalı bir çoban;

Giotto .

santu sipiritu meydanından ilerleyip arno nehri üstündeki ikinci köprüden geçiyorum yürüyerek…

santa croche(kroşe) meyadanındaki şapelin tavanına bakıcam.

Simetri ve asimetri konusunda kafa yoruyorum şu size bahsettiğim kitabı okumaya başladığımdan beri.

Güzellikle simetri arasındaki ilişki hepimizin malumu; peki asimetri?

Simetrideki “steryl rigidity” yani steril katılık/değişmezlik/esnemezlik  onu asimetrik yani sürprizli, tahmin edilemezli, dinamik olandan daha az cazip kılıyor olabilir mi?

Olabilir.

Ama asimetrinin de bir sınırı olmalı mı?

Köprüden geçerken bunları düşünücem.

Köprünün bütün olayı bu mevzu olabilir mi?

 Asimterinin ne kadarı kaos yaratmaz?

Aklıma takılan bişey daha var. Tüm dünya rönesans’ın floransa’dan çıktığını kabul ediyor. Kimisi “şans işte, da vinci, mikelanj, boticelli falan filan hepsi toscana’da doğmuş naapalım” diyor. Buna tesadüf demek bi tuhaf değil mi? Kimisi tarih veriyor. Rönesansın başladığı günü söylüyor. Floransa katedralinin vaftizhane kapısını (şu bronz olan) yapma ihalesinin, Brunelleschi’de değil de Ghiberti’de kaldığı gün başladı bu Rönesans diyor.  Yani Kapıyı Brunelleschi yapsaydı hala yedi sağda yedi solda melekler, ortada bir Madonna elinde koca kafalı bir bebek çiziyor olacaktık resim diye.

Neyse kendi teorime dönüyorum.

Köprü ve Çoban Giotto teorisi;

Soruyu yeniden soralım;

Asimetrinin ne kadarı kaos yaratmaz.

Bugün sanatta bunun hiçbir önemi yok ne kadar kaos o kadar sanat;

ama o gün vardı bin ikiyüz küsurlardan bahsediyoruz.

İşte bugün sanata bu pervasızlığı tanıyan köprü Rönesans.

peki

Rönesans neden bir çobanın gözlerinden yansıdı ve ellerinden alev aldı?

Kıra çıkmak lazım,

Bahar bahar, toskana çayırlarına…

Çünkü simetri ve asimetri arasında bir uzlaşma sağlamak gerek bunu en iyi doğa sağlıyor… gözümüzün önünde aslında.

Bu uzlaşmaya biz

Balans diyoruz…

Uffff!!!izzi!!!!

İlk gün sinan abi kafası !

-         -  Rönesansın beşiği floransaya hoşş geldin sinan abi!

-         -  Oğğlum yine dalmışsın, floransayı turist basmış, çıkarın şu turistleri ufutziyi gezecem!!!

-          - Yannız abi bugün zor haftaya gel, mümkünse sabah beşte gel sıra öğlene gelir hayırlısıyla…

-          - Yuhh hepiniz kafayı mı yediniz ? ne ufutziymiş kardeşim? Akademia’ya gireyim o zaman?

-          - Sinan abi sana bi pizza ısmarliyim sen vaz geç bu sevdadan…

-          - Yapma be!

İkinci gün ufizzi neymiş koy şu Toskana'nın Kianti şarabından bi kadeh daha kafası!

Madem müzelere girme konusunda terakki kaydedemedik şu meşhuur  Mikelanj’ın davut heykelinin çakmasının olduğu meydana gideyim o zaman, Signoria meydanın adı.

Şimdi anlatıyorum hikayeyi…

Sene 1504, bir eylül sabahı;  

yağlı direkler üzerinde kaydırılarak taşınan devasa tahta bir kafesin içinden işte şu aşağıdaki resimde gördüğünüz namı diğer “Mikelanjelo’nun Devi”  Davut  ööylecene meydana indiriliyor.   

(Allam ben niye böyle sanatsal afallatıcılığı tarihe geçmiş olaylara maruz kalmıyorum?)

Tamı tamına 5 metre 17 santim uzunluğunda…

Çok mu acayip diyecek olursanız, evet çok acayip…

Yapılışı, getirilişi, sarayın önüne indirilişi, Michaelangelo’nun kendisi, 1873’e kadar o meydanda ööylecene durması (ikidebir ööylecene dediğimin farkındayım), sonra ne olduysa birden zarar göreceğinden korkulup şu bir türlü bilet sırası gelmeyen akademiya müzesine taşınması ,  meydan boş kalmasın diye aynısının tıpkısından bir çakmasının yapılıp meydana koyulması, 1990’da manyağın birinin heykele çekiçle saldırıp, haşmetli Davud’un sol ayak serçe parmağını kırması, Floransa belediyesinin 2003 yılında Davud’u yıkamaya karar vermesi (haşmetli 1843’den beri suya sabuna değmemiş)…

Aaa daha bomba;

Kudüs’ün fethinin 3000. Yılı diye Floransalıların bir jest olarak heykelin bir kopyasını Kudüs’e göndermesi ama heykelin pornografik öğeler içerdiği gerekçesiyle (biz boşuna öööylecene diyip durmuyoruz) kabul edilmeyip, kudüs'ün bunu giydirip gönderin denmesi…

Geyik bir yana, Floransa’yı, müzelerin akıl dışı sırasını, Michaelangelo’yu, David’i  anlayabilmek ve anlamlandırabilmek için;  çok gezen mi bilir çok okuyan mı? sorusunun malum cevabını bu noktada yalan edip The Art of Florence adlı bir kitap alıp okumaya başlıyorum arkadaşlar….

bu arada floransa fotoları için buradan buyurun...

Bir sonraki yazı;

Rönesans’a Giriş Ders 1 

floransa'dan bahar manzaraları!

çok yakında ufizzi yazı dizisi!!!

eski tas: MUTE’LU İNSANLAR

eski tas: MUTE’LU İNSANLAR: Oysa şu salyangoz gibi kendi içine doğru kıvrılan devrim, onların devrimi değildir. Çünkü eleştirici ve dışa doğru patlayan bir devrim d...

drifter's pick!

Sofia Coppola'nın son filminde, güneş altında şezlonga yatmalı bi sahne var, öyle güzel bi sahne ki uzuuun uzuuun... O kaddar olur yani sööliyim dedim. 

günün parçası; big brown eyes

Bugün hayatımda ilk defa gerçek bir Oskar Kokoshka gördüm!

 Rotterdam’da önemli bir müze var bilen bilir adı “Boijman” 

niye mi önemli?

çünkü yok yok içinde.  

Cezanne mı ararsın, monet mi , mondrian, Picasso, dali, maggritte, rothko, van Gogh, Rambrant, Boch, Rubens  vs. vs. yok yok.  İnanlmaz bir müze. İnsanın gözleri faltaşı gibi açlıyor; hiii o da varmış bu da varmış diye…

Gezerken sürekli nasıl koruyorlar  bu müzeyi dedim durdum, insanın soyası gelir yani o derece… baştan çıkarcı…

Müzenin hikayesi çok duygularımı sömürdü söyleyeyim.

Babanın biri, (hii çok ayıp!, ne amiyane oldu hiç öyle denir mi?) adam gibi adammış demek istiyorum yani,  Franz Boijman adında bir avukat kendi koleksiyonunu bağışlamak suretiyle müzenin temellerini atıyor. yıl 1849! Sonra ona bir diğer baba, George von Beuningen katılıyor, o da bağışlıyor bağışlayabildiği kadar.  Bu iki yüce gönüllü adamı örnek alan diğer bazı Hollandalı zenginler de müzeye epey bişey bağışlamışlar sonra… zaten öncülük edilince gerisi geliyor …

Bizim büyük babalar da evlerinde köşklerinde saklıyorlar Fikret Muallaları, Şeker Ahmet Paşaları, Abidin Dinoları filan… çok anlamsız, çok bencilce buluyorum bunu da neyse başka bişeylerden bahsedicem aslında.  Topu topu beş şey.  

Birincisi; oskar kokoschka gördüğüm için öyle mutluyum ki…

İkincisi şu tablo

Bu bir George Hendrik Breitner. Tablonun adı “the earring” yani küpe. 1893’de yapılmış. öyle etkileyici ki. Dakikalarca bakabilir insan. Aynaya yansıyan yüz çizmek ne kadar zordur düşünebiliyor musunuz? Resimdeki aynada başka bir resim daha var ve inanlmaz. Çok görülesi bişey gerçekten.

Üçüncüsü bu;

Önce yapıldığı tarihi söylüyorum: 1560.

Enteresan olan şu; o tarihte doğa resmi çizmek diye bişey yok. Ressamlar doğa resmi filan çizmiyorlar; resim çizmek, çizdirmek çok pahalı bir lüks; sadece kontlar, lordlar, krallar filan ressamlara sipariş usulü resim çizdiriyorlar; o da işte kendilerinin karılarının çocuklarının filan resimleri. Kimse aman bir ressam tutayım da şu antreye bir göl resmi çizsin ferah ferah bakarız demiyor yani.

İşte onun için bu ressam mühim.

Cornelis van Dalem.

Bu yetenekte, ustalıkta bir ressam ve pastoral çalışıyor.

Nasıl mı?

 E, çünkü kendisi çook zengin bir soylu ahahaahaha…

zevk için resim yapıyor yani; ne isterse onu çiziyor. Çok iyi değil mi?

dördüncüsü; 

geçen sene Brüksel’deki Magritte müzesine gidip orada bulamayınca biraz olsun hayal kırıklığı yaşadığım “La reproduction interdite” işe bak bu müzede çıktı. Başka birkaç tane daha Magritte var. Ama bilirsiniz Magritteseverlerin gönlünde bu tablonun yeri ayrıdır.

Son olarak size kafkanın evini takdim edeyim;

1938 tarihli bu tablonun ismi The Doctor’s visit (Kafka’s House)/ Doktor Ziyareti, (kafka’nın evi).

Pazargünü ressamı diye bişey duymuş muydunuz? Öyle deyince şimdi aklıma şu TRT’de beş dakkada nehir kıyılı, bahçeli dağ evli manzara resmi çizen kabarık saçlı amca geliyor, allah rahmet eylesin vefaat etti yakınlarda. Neyse yok bu Hendrik Nicolaas Werkman öyle değil. Werkman’ a Pazar ressamı diyorlar çünkü, sadece Pazar günü resim çizermiş. Kafka da yakın dostu olurmuş. Bu tablodaki ev de gerçekten Kafka’nın eviymiş. Doktor ne alaka hiç anlamadım ama Kafka’nın evinin duvarının kırmızısına ve ormana bakan balkonuna bakar mısınız?

Kayahan şarkılarını ayıla bayıla dinlemezdim küçükken de, nilüferin gülüşünü sevdiğimden bir kaç şarkısını ezberlediğimi inkar edemem. Hala da radyoda filan denk gelirsem zaplıyorum ne yalan söyleyeyim ama noolur ölmesin kayahan, hep olsun, hep olsun biyerlerde işte! 

size biraz rotterdam getirdim/ puslu ve soğuk!

bu sabah penceremde rotterdam var puslu ve soğuk! bir gökdelenin orta katındayım; "yüksek" değilim. dışarı çıkıp buz gibi soğuğu boğazıma çekesim var. Ne olacaksa olsun kafası...
Roni Margulies'in bir şiiri var yazıyim mi?
yazayım, yazayım:
şöyle:

"ROT" diyor elimdeki sözlük, çamurlu demekmiş.
"A" ise su, buna şaşırdım işte.
"Rotta" demek ki, 
çamurlu su. Dam belli, baraj. Rotterdam
bir baraj , çamurlu suyun üzerindeki.

evet üstüne şiirler yazılası bir şehir değil Rotterdam


sokakta yürürken birden bir gökdelenin gölgesi düşüyor

üstüne ürküyorsun.

yani ürküyorum.

ve üşüyorum.

haddinden fazla belki.

perspektifinde kayboldum bu şehrin.

fotoğrafların bazılarını yüklüyorum diğerleri de yakında burada; meraklısına ...

İyi pazarlar şarkısı

https://m.youtube.com/watch?v=a6YTRAJxs_g

parfüm kokan fotoğraflar

Bu fotoğraflar M&S parfüm reklam kampanyası için çekilmiş Fotoğrafçı Kate Jackling. Fotoğraflardan resmen koku yayılıyor çok başarılı bence.

gecenin vidyosu; ayyuka -sömestr

                       AYYUKA - sömestr (ripoff) from alicantezer on Vimeo.

drifter'spick; pazar alıntısı

DIŞARISI

Hayır, hareket etmek sizi tüketir diye korkmayın.  Evdeki sükunetiniz, eve olan aşkınız buna engel olmamalı.

Hava! Özgürlük! Hadi dışarı çıkalım biraz. Evi geride bırakıyoruz. Şehri geride bırakıyoruz. Bana güvenmeniz gerektiğini pek söyleyemem ama, korkmayın da. Şehrin evlerinin bitiminde, kıra açılan şu sokaktan beni takip edebilir misiniz lütfen?

Evet, evet, bu sokak. Bana hayır deme ihtimaliniz beni ciddi biçimde ürkütüyor. Sokak. Güçlü, kavrayan sokak. Ah, basamaklara dikkat edin. İşte bakın aydınlık dikkatle yaklaşın.

Ah şu uzakta görünen masmavi dağlar! Ben mavi diyorum, siz de mavi görüyorsunuz, değil mi? Anlaştık. Şu dağın eteğinde gözükenler kestane değil mi? Bakın nasıl da anlaşıyoruz? Kahverengi kestaneler. Ardından da bakın ne güzel bir vadi uzanıyor. (yeşil ha? Sizin için de benim için de yeşil. Hayret verici derecede kolay anlaşıyoruz.) Bakın şu çimenlere, gün ışığında nasıl da pancar gibi yanıyorlar. Nasıl? Bebeklerin kırmızı şapkaları gibi mi? Nasıl da körüm. Tabi haklısınız, yün kırmızı şapkalar gibi. Bir an pancar gibi gözüktüler gözüme demek ki.  Ve sizin boyun bağınız da saf kırmızı. Bu hoş serin havada dolaşmak ne harika, mavi göğün altında, yeşillikler içinde. Gökyüzü berrak. Saçlarınıza biraz ak mı düşmüş ne? Ah ne güzel bir hava. Ah ne güzel kırlar ve siz. Tanrı sizi kutsasın! Pantolonunuzdaki siyah pötikarelerle siyahları görseniz… Aşağı doğru bakın ceketin altında. Ne kadar da şeye benziyor. Neyse.

Ah doğa, kırlar! Ne başka bir sükunet değil mi? Biraz gevşediniz bakın. Nereden mi biliyorum? Sakinliğinizden. Aman aman endişe etmeyin. Sizin de burada hissettiğiniz tam bir huzur hali değil mi? Anlaşıyoruz ne hoş.  Bu uyumumuzu bozmayalım aman. İzniniz olursa şunu da belirteyim, benim burada gördüğüm, yani içimde duyduğum his, yoğun bir aptallık, yüzünüze bakınca, ve zannediyorum ki benim de öyledir. Sadece yaşamış olmak için yaşayan ve ancak, bu eblek ruh haliyle yaşamasına imkan olan toprağın yasından, hüznünden bize bulaşmış hoş bir salaklık yayılmıştır yüzümüze.

Bu yüzden içimizdekinin huzur olduğunu söylüyoruz. Size de öyle gelmiyor mu? Ve bu hissin kaynağı ne biliyor musunuz? Hiç lafı dolandırmadan söyleyeyim, bir şehri geride bırakmış olmanızdan kaynaklanıyor bu huzur. İnşa edilmiş ve neden inşa edildiğini, neden yaşadığını bilmesi gereken, üstüne üstlük bunun hakkını vermesi gereken, buradaki doğa gibi öylesine yaşamaktan mahrum, istek, arzu, his duyması gerekli evler ve insanlar ve şehir geride kaldı. Kimseye faydası olmayan bir hırs ve telaş. İşte yine üstünüze bir zayıflık çöktü ve ardından melankoli.

Anlıyorum, anlıyorum. Sinirleriniz boşaldı. Gevşediğiniz an vazgeçtiğiniz andır zaten. 

LUIGI PIRANDELLO - BİRİ HİÇ BİRİ BİNLERCESİ (Aylak Adam, Haz. 2013, istanbul)

millet buldum o parçayı!! ya da drifter's pick; tony gee-iron box

2:16 cı saniye; yani freeze'den sonraki parça.

sucklord kimdir

Küçükken bebeklerimin saçlarını kesip kollarını bacaklarını koparıp Legolardan takma bacak kol filan yapan ruh hastası bir kuzenim vardı… ailecek onun psikopat katil olacağını sanıyorduk; o geleceği zaman oyncaklarımı nereye saklayacağımı şaşırırdım meğer içindeki sanatçı kişiliği öldürüyormuşum, şimdi çok pişmanım.  

Yaa işte fırsat verilince insanoğlunun elinden kaçanla uçan bile kurtulamıyor; ne demişler doğadaki en vahşi hayvan insan…

Böyle bir gizirgahtan sonra; 

Sucklord’a gelecek olursak ekşın figürlerinin kolunu bacağını koparıp, boyayıp spreylerip filan modifiye eden bootleg oyncak sanatçısı kendisi… onun elinden çıkmış ekşın figürler orijinallerinden daha pahalı naaber…

Yeraltı sanat camiasında aktivist bir kötü adam olarak bilinirken şu günlerde yaptığı işle fikri mülkiyet hukukçularını ikiye bölmüş durumda…

Ona göre yaptığı şey bir şarkı sample etmeye benziyor… hip hop oyuncak bu diyor. Çalıntı filan değil.

Kimine göre intihal’in ağababası…

Şu vidyoda kendisini daha yakınen tanıyabilirsiniz.

"The Sucklord" by Joey Garfield from ghostrobot on Vimeo.

https://vimeo.com/120827315

Bu da web sitesi ana sayfası pek komik. 

http://www.suckadelic.com/

psikolojik üstünlük üzerine bir de böyle düşün! celer...

Neyin psikolojik üstünlüğü varmış Saraçoğlu’nun biri söylesin bana? Bence Saraçoğlunda oynamak sağlasa sağlasa Galatasaray’a psikolojik üstünlük sağlar; Fenerbahçe hangi istediği sonucu alabildi ki en nihayetinde; Türkiye Kupasını kaybetti , Sounes’e bayrak diktirdi. 

Boşuna Ulubatlı Sounnes demiyorlar adama; şampiyonluğu kaybetti, kupayı vermemek için utanmadı sıkılmadı elektrikleri kesti sonunda nooldu cimbom aldı kupayı... 

16 senedir kaybetmiyomuş…canı sağolsun; senede bir gün diye bi şarkı var, zeki müren çok güzel söyler o şarkıyı….

bak;

Gecenin çok ödüllü vidyosu

DANNY AND THE WILD BUNCH - Short Film from robert rugan on Vimeo.

U

Leonard Nimoy muymuş o adamın adı yav?

pazartesi şarkısı bu arada;

https://www.youtube.com/watch?v=KIHZl0PvKy8

Elin adamı ne anlar senden?

    (Fotoğraf: Ara Güler)

   Yaşar Kemal ölünce fark ettim ki televizyonda görünen ne kadar insan varsa hepsi meğer Yaşar Kemal hayranıymış; ben de  sanırdım ki bir ben, bir Yalçın Küçük okumuş İnce Memed'i, Yer Demir Gök Bakır'ı falan...
Edebiyat hastası filan değil bildiğin ölü seviciyiz.
neyyse;
şu şiiriyle ki yalnızlık başlığı altında çok hislendiğim bir şiiridir Onu bu blogda yad etmek isterim.
ardından da bir Müzeyyen Senar patlatıcam;

  “Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin.

Su olsan kimse içmez,

Ölür de susundan

Yol olsan kimse geçmez,

Sarp kayalara uğratır da yolunu

Elin adamı ne anlar senden?”

Pazar sabahı şarkısı

Ama siz dörtte beşte dinleyin

ve Banksy Gazze'de...

Beşiktaşın Liverpool'u elemesi şerefine şarkı!!!

https://m.youtube.com/watch?v=RfhoN-K5yt4