orman

forest - english ver. from DESIGNERS APARTMENT on Vimeo.

Ah be abi!!!

"...Kaz dağına doğru yola çıkıyoruz. Kaz dağında "ilyada'yı yeniden yazıyoruz. Yapacaklarımızın birçoğunu burada anlattık. O zeytin ağaçlarının, o çam ormanının, o örümcekgibi gökyüzüne doğru ağan incir ağaçlarının binlerce yıl önceki insanın macerasına şahit olduğunu biliyorsun artık. İşte achilleus bu çayda sulamış atlarını. Paris burada çobanlık yapmış, Selmani Farisi Sarı Kız'la burada birlikte olmuş. Kibele'nin dağı. Burada yaşanacak, yaşamak demek, yani yaşamanın bir parçası demek, tiyatro demek, sinema demek, müzik demek. Hayatımın sonuna kadar hep bir yaratma duygusu içinde yaşayacağım. Az zaman kaldı, çok iyi çalışmak lazım. Sağlıklı olmak lazım. Yaşamak güzel şey abi."

Drifter's pick! kitap/şiir...

başucumda bir kitap var bir iki gecedir;                  
"Geliyorsun, Geliyorsun!" diye başlıyor...
"Ben güzel kokulu çözüm yollarının sicilini tutuyorum" diye bitiyor.
aralarda da şöyle şeyler söylüyor;
... özgürlük ıslak saç kokar....
... fazlasıyla utangaç yolcularız ve sanrılara maruz kalırız...
... insanlar birbirlerini tanımak zorunda değildir, birbirlerini tanıdıklarında konuşuyorlarsa bu savaş demektir, susuyorlarsa yol.
... gökyüzü ve yeryüzü sonsuza dek kendilerini düşünmeden sürer (bu nasıl sonsuz bir birlikteliktir?)
... geri dönme tutkusundan vazgeçmedikçe onu sevmeyi gerçekten bilmeyecektim.

ve birsürü başka şey...

daft punk kadar sevdiğim 10-15 kadar daha grup vardır ama hepsi o kadar yani...

şey diyecektim aslında 'get lucky" çok güzel parça.  

Drifter's pick!!! Bu fotoğrafları seveceksiniz.

Osheen Harruthoonyan yuh o nebiçim soyadı!
aman bana da ne oluyorsa, nüfusuna geçirecek değil ya beni...
adam experimental photography üstadı; bu fotoğraflara bayıldım, bayıldım. kursağımdan geçmedi görün istedim.

buyrun burası da sitesi; daha bisürü var burada da

http://www.osheen.ca/Morphogenesis.php

Nabız

Pulse from
Yangzi She

on Vimeo.
http://robotmafia.com/pulse-by-yangzi-she/

Bir çakıl taşları gülümseyişi ağlarmış Karafaki Rakısıyla…

Drifter's pick!!! almadığı ödül kalmayan animasyonu buyrun buradan yakın arkadaşlar!!!

t.o.m. from holbrooks on Vimeo.

zan

"...bir şeyi gördükten hemen sonra, aynı zamanda kendimizin görülebileceğini de fark ederiz.Karşımızdakinin gözleri birleşerek görünenler dünyasının bir parçası olduğumuza bütünüyle inandırır bizi.

Karşıdaki tepeyi gördüğümüzü kabul edersek o tepeden görüldüğümüzü de kabul etmemiz gerekir."
-Görme Biçimleri, John Berger-

- bide tam tersi gibi başını kuma gömen bi kuş vardı...
- yok deve kuşu!
- öylesi de makbul oluyor. gözden ırak olunca gönülden de falan diye gidiyor...
- yok deve!

I built you a temple...

"The Temple" - Marbert Rocel from Marbert Rocel on Vimeo.

cumartesi şarkısı

unlocking the truth mu? Tövbe Estağfurullah!

Sayın Muzdarip Şaşkın,

Her iki mektubunuzu da aldım.  Gecikmeli cevabım için kusuruma bakmayınız. İkinci mektubunuzu da aldıktan sonra cevap yazma gereği hissettim. Efendim tavsiyem göz doktorunuza başvurmanız; zira sol gözde çıkan astimat muzdarip olduğunuz şikayete sebep olabilmekte.

Efendim Sır Ayna ve Çerçeve İmalat ve İthalat Ltd. Şti.’nin kurucusu ve ilk yönetim kurulu Başkanı Büyük Dedem Sırrı Sır’ın vefaatından sonra sihirli ayna imalatımız durmuştur. Aynanın arkasında bulunan seri numarası 088 ile başlıyorsa elinizde bulunan aynanın halihazırda antika değeri taşıyor olduğunu belirtmek isterim.  Sihirli çerçeve konusunda ar-ge çalışmalarımız sürmekte olup henüz imalat aşamasına gelinememiştir. Sır Ayna ve Çerçeve İmalat ve İthalat Ltd. Şti. müşteri memnuniyeti konusunda azami hassasiyet gösteren bir kurumdur. Bu sebepten mütevellit her iki mektubunuz da yönetim kurulu toplantımızda değerlendirmeye alınacaktır.

Saygılarımla

Mirat Sırrı Sır

Sır Anya ve Çerçeve İmalat ve İthalat Ltd. Şti. Yön Kur. Başk.

Sayın yektili,

Bundan bir süre önce şahsınıza hitaben yazdığım mektupta sihirli ayna üretiminin ivedilikle durdurulmasına ilişkin talebimin dikkate alınmadığının farkındayım. Her sabah yaşadığım sarsıcı şoklara rağmen, süreğen durumu kanıksama çabalarım sonuç vermeye başlamışken piyasaya sunduğunuz son teknoloji sihirli çerçevelerinizi tecrübe etmiş bulunuyorum.  Emin olunuz satın almadım. Ancak insanları bilmez gibi benden şüphe etmeyiniz; insanların birbirlerine vazodan sonra en çok hediyelik eşya olarak seçtikleri ürün, esefle bildiriyorum ki çerçevedir. Çerçevenizin içine yerleştirdiğim benim için pek muhterem kişinin resmi her gün başka bir ifadeye bürünürken aklımı salim tutamadığımı takdir edebilirsiniz. Söz konusu maruzatımı bildirirken duyarlılığınıza sığınarak gereğinin yapılmasını, konuyla ilgili bana en azından menfi yada müspet bir cevap verilmesini arz ve rica ederim.

Saygılarımla

Muzdarip Şaşkın

Breakfast can wait

See all music videos Prince

evet itiraf ediyorum çocukluktan beri Pince hayranıyım. Son parçasını da acayip beğendim.

Drifter'ın kederi..

hayır tabiki bu blogda öyle şeyler yapmıyoruz, kederimizi içimize atıp söz verdiğimiz gibi Pujolle'den bahsediyoruz!
Eylül zaten drifter yağmurdan nefret etsin diye var, onun için Eylül'ü çok seviyoruz.
Ayrıca dün NTV spor'da BBC'nin yaptığı olimpiyat belgeselinde Kulplu Beygir Sporcusu bir arkadaş şöyle dedi..."Bazen kendimi kendime gereğinden fazla yakın hissediyorum."
çok fena.

Neyse Pujolle'den bahsedecektim;

 “tyrannical, obsessed with order, pathalogically jealous”

‘Gaddar, düzenle kafayı bozmuş, patalojik kıskanç’ Doktorun hakkında yazdıkları böyle ben doktorunun yalancısıyım.

Yalnız doktor çok iyi kalpli bir insanmış, Allah hepimize böyle doktorlar bağışlasın inşallah;  

Guillaume Pujolle 1893 Fransa doğumlu; babası 55 yaşında öldüğünde epey bi kumar borcu bırakmış ardında; 31 yaşında evlenip Metz'e taşınmış, iki sene sonra boğazını kesmeye kalkmış.
Asıl hikaye bundan sonra başlıyor.

sanatındaki en önemli özellik delirium dediğimiz bilinç bulanıklığını siyah ve pembe tonlarını birbirine bulaştırırken apaçık ortaya koyması... Bunu doktoru bir bakışta farketmiş; zaten ondaki dehayı keşfeden yine doktoru... 

Düzen hastası, agresif manyak kişilik, aman aman dikkat etmek lazım valla derken; boğaz kesme olayıyla bazı tahammül sınırları aşılınca; Pujolle'nin akıl hastanesi günleri başlıyor. İlk yattığında karısının onu aldattığına dair ağır bir saplantıyla baş etmeye çalışıyor; hatta güyya karısının bir kızı varmış ve onu sürekli takip ediyormuş, hastanede gece uyurken gözetliyormuş sözüm ona... terapiler filan derken bir süre sonra hastaneden çıkartılıyor ama halüsünasyonlar peşini bırakmıyor; bir gün yine bir cinnetle zavallı kadının üstüne yürüyüp onu öldürmeye kalkınca iş yine değişiyor, intihar teşebbüsü sonrasında haydi tekrar akıl hastanesine -ve tabi bu kez sonsuza kadar...
bu hikayede en dokunaklı olan şu;
Karısı Pujolle akıl hastanesinde yalnız kalmasın diye o hastanede hemşire olarak çalışmaya başlıyor ve orada ölene kadar yanında kalıyor.
şimdi resimler;

  

1935'de 42 yaşlarındayken çizmeye başlıyor; resimler mürekkep ve karakalem ağırlıklı... 

Art Brut kafası; Dubuffet ve Wölfli

Outsider Art demek beni rahatsız ediyor, ben orijinal adını kullanmayı yeğliyorum. “Art brut” nefis bir ifade bence; brutal kelimesini  oldum olası beğenmişimdir.  Una musica brutal dediği bir parçası vardır Gotan Project’in, çok güzel tango…

Brutal…

evet vahşi anlamı var ama başka şeyler de söylüyor bu sözcük…

mesela haşin, hoyrat, yabani…

çok güçlü bir kelime, şiddet içeriyor…

sanat da öyle değil midir?

Onun için Roger Cardinal’e; art-brut’a   “outsider art” yakıştırmasını yapıp bir de tamlamayı literatüre geçirdiği için hep burun kıvırıcam hiç alınmasın gücenmesin.  Sebep de; efendim bu sanatçılar ömürlerinin büyük kısmını akıl hastanelerinde, hapishanelerde filan geçirmişlermiş; çoğu psikopat ya da şizofrenmiş (veyahut çocuk) onun için popüler sanat ya da sanat eğitiminden falan bihaberlermiş…

Yaptıklarını sanat olsun diye yapmıyorlarmış;  bak sen!

bu jarncılığa çok kafam bozuluyor ama fazla üstünde durmamak lazım; neticede bir tercüme isim işin değerini azaltacak değil ya…

Biz Jean Dubuffet’den yürüyelim;  bu art-brut mevzuuna ilk dikkati çeken odur çünkü.

Dubuffet zengin bir Fransız burjuvadır; Paris’te Julian Akademisinde resim okumuşluğu vardır; gerçi pek çok zengin burjuva gibi orada pırlanta gibi arkadaşlar edindikten sonra eğitime burun kıvırıp akademiyi yarıda bırakmıştır; (bize ne canım) İyi şarapçı olduğu söylenir. Yok öyle değil baba mesleği şarap üretimi ve pazarlamasından iyi geliri varmış. (bundan da bize ne canım)  bütün bunlar 1900’lerin başında oluyor bu arada… Neyse hayatından kimler gelmiş kimler geçmiş peh…Michauxlar mı istersiniz Matisseler, Artaudlar, Celine’ler allah allahhh diyorum.

Sadede gelicem yani asıl mevzuya; herşey Dubuffet, Aloise Corbaz’la Adolf Wolfli’nin sanatıyla karşılaşınca yerine oturuyor. Evreka kafası…"Bu başka bişey!" dediğimiz şey işte tam da bu diyor Dubuffet. Tabi Dubuffet de pek enteresan adam ama ben şimdi Adolf Wölfli’den bahsedicem izninizle…

O çocukken fiziksel ve cinsel tacize maruz kalmış bir yetim aslında…çocuk istismarından hapse girene kadar da hayatı epey berbat geçmiş; ordu geçmişi falan da var bir dolu bela…1800’lerin sonunda ağır psikoz teşhisiyle Bern’deki Waldau Kliniğine yatırıyorlar…(orada da ölmüş zaten)  bütün hayatı boyunca halüsinasyonlarla yaşamış Wölfli. Ve bu halüsinasyonların bir yerinde çizmeye başlamış baba…1904-1906 yılları arasında 50 serilik karakalem çizimleri ilk işleri olarak biliniyor. Waldau Kliniğindeki doktorlardan biri (soyadı Morgenthaler) Wolfli’ye özel bir ilgi duyup  Ein Geisteskranker als Künstler (A Psychiatric Patient as Artist) (bir sanatçı olarak Psikiyatrik bir Hasta) diye kitap yazınca ve bu da Dubuffet’in eline geçince ‘art brut’ yavaş yavaş bişey ifade etmeye başlıyor.

Çok enteresan; adama sabah bir kurşun kalem veriyorlarmış; iki günde kalem bitiyormuş onun bunun kalemine sarkıyormuş sonra…yılbaşında bir kutu renkli kalem vermişler iki üç haftada bitirmiş kalemleri.

Yahu nasıl bir işçilik insanın aklı almıyor, bildiğin deli işi diyeceğim “literally” diye eklememe gerek kalmayacak. Ama çok etkileyici gerçekten.

Sonra müzik de yazmış;

bu konu da ayrı muamma…

Notaları resim mantığıyla yerleştiriyor sanmışlar önce porteye… sonra bi deşifre etmişler şöyle şeyler çıkmış;

http://www.adolfwoelfli.ch/content/uploads/01_song_1_transcribed.mp3

buyur burdan yak.

Asıl büyük Wölfli koleksiyonu Bern’deki Fine Art Museum’da ama Lozandaki bu muhteşem müzede de bir bölüm ayrılmış tabi kendisine.  Irren –Anstalt Band- Hain, 1910 adlı remin önünde gün geçer…

Müzede haliyle fotoğraf çekmeme izin vermediler; fotoğraf makinesini bırakın, çantamı da girişteki kasalara kilitlettiler; üstümü arayacaklar sandım, elime not defterimi almaya çekindim valla…  hayır google’da zibilken, benim günahım ne;  bu saçmalıklara hakkaten çok yoruluyorum. Ama zaten fotoğraf iyi olmuyor bazı resimler camın arkasında olduğu için parlama yapıyor.

Bir sonraki postumda size en çok etkilendiklerimden biri olan Guillaume Pujolle’den bahsedeceğim.

şimdi buyrun Wolfli halülülülerine bakalım biraz; 

yoldaki drifter'dan tutarsız zaman notları #8

bugün kendimle ilgili bir şey daha fark ettim;
ne bir gün batımı, ne bir filmdeki ayrılık sahnesi, ne de hisli bir müzik... Beni en çok hüzünlediren şey müzelerin kapanış saati. Benim müzede yatasım var, niye kapatıyorlar ki bence 24 saat açık olmalı müzeler nedir yani? elbet bir gönüllü bulunur bekçilik edecek illa lazımsa....Hani memleketimizde her güzide sitede 24 saat güvenlik var; müzede de pekiala olur yani...
Brautigan'ın en sevdiğim kitabı hatta karpuz şekerinde'den bile daha çok sevdiğim kitabı Kürtaj'dır. o kitapta öyle bir kütüphaneden bahsedilir ki; bu kitabı okuyan herkes, birgün sıranın ona gelebileceğini düşünerek, kendinin birgün böylesi bir görevi devralacağını hayal ederek o gece rahat bir uyku çeker. benim kafamdaki de aslında o kütüphanenin müze versiyonu...tam da öyle;
şimdi ne anlatıyor bu bi sürü deli saçması diyeceksiniz.
öyle değil, anlatıcam. Hayatta en çok görmek istediğim iki müzeden birindeydim; kapanış saatinde biyerlere saklansam beni bu gece burada unutur mu görevliler diye çılgınca bir fikir geçti bir an aklımdan. Böyle birşey yapamayacak biri olduğum için çok sinirlendim sonra, ağlayabilirdim bile ama üzüntümü hafifletebilirdi diye onu da yapmadım. Neyse "Art brut" müzesiyle ilgili yazacaklarım var, şimdi çok uykum var ama bundan sonraki bir kaç post'um bu müzeyle ilgili olacak...böyle duygusallıklar beni çok paylaşımcı yapıyor idare edin; bu bişey değil hem, siz beni bir de Brüksel'deki Magritte müzesine adım attıktan sonra izleyin diyorum.

  

bu evleri geçtim, bu çatıları da...sahi biz nereye bakacaktık?

http://photographicworksofthedrifter.blogspot.com/2013/08/evler-catlar-lozan-aug-2013.html

packing unpacking

yoldaki drifter'dan tutarsız zaman notları # 7 ; milano graffiti

Bu graffiti'ye bakıp da Milano'da çok muhteşem grafitiler gördüm sanmayın; bu çok istisna! merkezde öyle fazla street art kabilinden graffiti yok, o sea denen arkadaş merkezden uzak mahallelerde takılıyormuş.
merkezde daha çok commercial graffiti dediğimiz; "tabelaya ne para vericem alırım şurdan iki kutu sprey veririm gencin eline şahane resim çizer kepenge" zihniyetiyle yapılmış kepenk üstü grafitisi var;
çok görmek istiyorsanız bir kaç fotoğraf çektim; şurada http://photographicworksofthedrifter.blogspot.com/2013/08/graffiti-milano-2013.html
red kit güzel olmuş onu tuttum.

yoldaki drifter'dan zamansız tutarek notları # 5

Bu arada şehirden uzak bir yerde epey durdum. Sahi ne yapmıştı şehir bizlere, aklıma bile gelmedi… çalılar diz boyu, sararana kadar bekledim, çalıların arası bir dolu yaşam, çalılar sararana kadar kimileri dayanamadı öldüler, kimisi yaşıyor fazla düşünmeden. ‘İçimde bir tedirginlik’ günleri geçmiş gibi, ara ara olurdu, ne zamandır yoktu, geride bıraktım. Böceklerden hiç ürkmedim, ürkebilirmiş gibi göründüm hep. Beni öyle bildiler. Sonra çok sıcak oldu, çok sıcak çok dert olmadı hiç benim için. Yağmur yağar toprak çamur olurdu, öyle de oldu bir ara, 

yağdı … çamur oldu…

ozaman neden çamurluk değil de bataklık? Ve tek bir bataklık ismi bile bilmediğimi fark etttim… bataklıklara neden isim koymuyoruz…şöyle büyücek bir bataklık bulursam ona bir isim vermeye karar verdim;   ıslanma devam etseydi biraz daha; çalılar sararmaktan vazgeçmek üzereydiler. Ben de çalıbozan bataklığı koyacaktım adını durduğum yerin.  Çok sıcak yine… üşümekten iyidir, ıslanmaktan iyidir,  yooo niye öyle dedim ki?  ıslanmak iyi geldi aslında.  Mühim değil bazen sözler düşünceleri kısıtlar ya da tam tersi olur. olmaz mı? ıslanmak fena bişey değildir diyeceğim buydu, çamur da pis değildir. üşümekti fena olan…sabaha karşı geliyordu o da…yıldızlar sönüyordu da ondan diyip geçiştiriyordum.

Yeniden ortaya çıkıyoruz, ellerimde karıncalanmalarla. Toprağa basıyorum. Nasıl da kasten ve bu sakinleştiriyor beni. Karıncalardan da küçük karıncılar bileklerimden yol bulup dizlerime doğru tırmanıştalar.karnıma varacaklar mı? onlara izin veriyorum, kaşıntıya aldırmadan, zaten çok sıcak ve kimseyi öldüresim yok. Belki de rüzgarda hareket eden çalılar sararırken oluyordu bunlar, toprağa basan insan hep tedirgindir.

Doğruluyorum başımı topraktan kaldırıp; hala toprağa basıyor ayaklarım. Yüzümü güneşten çektim, saçlarımın nemi boynumu serinletiyor, çok fazla böyle kalamam. Belki bir süre daha.

Sonra yürüdüm, sözcükleri durup beklemedim, onlar ağar ağar…yetişemezlerse geri döneceğim belliki... yan yatarsam toprağa yanağımı koyup, yüzümü güneşten çekebilirim boynumu ağrıtmadan. Çünkü güneş sadece yüzüme çok sıcak.

yoldaki drifter'dan tutarsız zaman notları # 3

Yola çıkmadan önce almıştım kitapçıdan yeni çıkanlar rafında görüp;  Susan Sontag; 1947-1963 arasında tuttuğu günlükler ve defterlerin derlemesi YENİDEN DOĞAN;  agora kitaplığından ilk basımı Haziran 2013;  lise arkadaşım Begüm’ün çevirisi üstelik;  daha bir heveslendirdi beni bu durum. Begüm hem çok iyi çevirmendir hem de ne tatlı insandır.  Begüm’ü hemen arayasım geldi ama sonra dönünce ararım dedim; hep böyle oluyor, Salman Rushdie çevirilerini okurken de böyle olmuştu; Begüm’ü hep arayasım var ya neyse…

Sontag da

15 yaşında şöyle yazmış defterine;

“Bütün varlığım öyle gergin öyle beklenti dolu ki…”

tam sopalıkmışsın Susan Sontag...

yoldaki drifter'dan tutarsız zaman notları #2

uyanmamı bile beklemedin sabah alacağın olsun!
hayatta unutmam ben bu günü.
5 ağustos 2013'ü günlüğüme not düşüyorum. (evet hala bir günlüğüm var çok şükür.)
Rimbaud'dan şu satırlarla hislerimi anlatmak istiyorum;

"daha çok adaletten sakınmalı. -Hayat zor, alıklaşma basit, - duyarsızlaşmış yumruk, tabutun kapağını hafifçe kaldırmak, içine oturmak, boğulmak.. Böylece ne yaşlanma, ne de tehlikeler söz konusu: terör fransıza göre değil.

De profondis Domine, (Enginlerden seni çağırdım ya Rab!) ben ne aptalım!"

hocaya 86 yıl vermişler pes!

Ahmet Erhan sen de, bir gün daha ölmeseydin ya!

hatırladım bak şey dediğini bir anda;

'ölsem kimsenin umrunda olmayacak

öyleyse beni alnımdan öpsene toprak!'

gidiyorum ben ya!
bozburun kalkan 3.5 saat